อำพันขี้ปลา, อำพันทอง หมายถึง น. วัตถุสีเทาและสีเหลือง มีกลิ่นหอมลอยอยู่ในทะเลหรือริมฝั่งทะเลของประเทศแถบร้อน เข้าใจว่าเป็นขี้ปลาวาฬชนิดหนึ่ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.
ว. งาม; สว่าง, สุกใส.
(กฎ) น. ท้องที่ที่รวมตําบลหลายตําบลให้อยู่ในความปกครองอันเดียวกันและได้มีพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งเป็นอําเภอ อําเภอเป็นหน่วยราชการบริหารรองจากจังหวัด มีนายอำเภอเป็นหัวหน้าปกครอง.
น. ความคิดเห็นโดยเอาแต่ใจตัว.
[มอน] น. เทวดา, แผลงมาจาก อมร. (ป. อมร ว่า ผู้ไม่ตายหมายถึง เทวดา).
[มะรึคะ] น. โชคดี.
[มะริด, มะรึด] น. น้ำทิพย์ เรียกว่า น้ำอำมฤต; เครื่องทิพย์;แผลงมาจาก อมฤต. (ส. อมฺฤต; ป. อมต).
[อำหฺมาดตะยะ, อำหฺมาด] น. ข้าราชการ, ข้าเฝ้า; ที่ปรึกษา;แผลงมาจาก อมาตย์. (ส. อมาตฺย; ป. อมจฺจ).